Προσωπικό γκάλοπ

Είναι κάποια συναισθήματα που κατά τη γνώμη μου είναι αδύνατον να συνυπάρξουν. Για παράδειγμα η ελπίδα με την ματαιοδοξία. Δυο συναισθήματα που εντούτοις χωρίς να μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι το ένα αναιρεί το άλλο δημιουργούν κάποιες συγκινησιακές καταστάσεις που δεν μπορώ να φανταστώ πως μπορεί να συνυπάρχουν χωρίς να συγκρούονται. Ελπίζω για κάτι καλύτερο μα πάνω από όλα για κάτι Άλλο. Ως βιώνει αυτή την συγκινησιακή φόρτιση δεν μπορώ να φανταστώ πως μπορεί ταυτόχρονα να είναι ματαιόδοξος, αλαζόνας. Η αλαζονεία, κατά τη γνώμη μου, εμπεριέχει υπερεκτίμηση του Εγώ. Ενός Εγώ που θεωρείται ικανό για τα πάντα. Η ελπίδα, πάλι κατά τη γνώμη μου (η μαμά μου μου είπε να μην λέω μεγάλες κουβέντες γιατί θα τις βρω μπροστά μου), στηρίζεται κατά μεγάλο ποσοστό στην δύναμη του Άλλου, του τυχαίου...

Τώρα, που θέλω να καταλήξω κανείς δεν γνωρίζει... Ίσως γι'αυτό οι ελπίδες μου να πηγαίνουν για φούντο... Ούτε ένα στοιχείο βρε αδελφέ! Κι όμως εγώ εκεί! Αυταπόδεικτος μαλάκας... Ζωή σε σας!