Του ανέμου θέλω...

Δεν θέλω λίβα, δεν θέλω αέρα
δεν θέλω λέξεις που φιμώνουν την λαχτάρα
δεν θέλω στίχους, δεν θέλω κλάμα
της δίψας τα ξηρά μαλλιά δεν θέλω να ‘χω ντάμα

δεν θέλω ύψη, της πτώσης προίκα
φωτιές σκαρώνει κι ο γκρεμός, στον πυρετό του μπήκα
μα σαν καπνός μιας ενοχής την μοναξιά του είδα
αίμα στο χώμα, ορφανό, απ’ την πληγή του βγήκα

Θέλω της νύχτας το όνειρο να γίνει το όνομά μου
θέλω του ήλιου η πνοή να γίνει τα’ άγγιγμά μου
του κεραυνού εγώ οδηγός, των λουλουδιών τον άνθος
τον ενοχών καταχτητής , τον ενοχών και σκλάβος

της σάρκας τα καπρίτσια δεν ψάχνω να ξορκίσω
μόνο το αίμα να γεννώ, τις μαχαιριές να ορίσω