Μια έναρξη...

Όλα φεύγουν μα όλα μένουν εδώ
τις σκιές τους βλέπω μα ψάχνω το φως
σ’ ένα χρόνο που φεύγει χωρίς το γιατί
το μυαλό μου τρομάζει
όλα γύρω τα’ αλλάζει
μα η ψυχή γιατί δεν μπορεί
ησυχία να βρει

Όλα μένουν μα όλα είναι αλλιώς
κοροϊδεύω το χρόνο μα μπροστά μου θαρρώ
όσα νίκησα βρίσκω ξανά σε γιορτή
με καλούνε κοντά τους
μέσα στην αγκαλιά τους
ξέχασε το γιατί, άκρη μην ψάχνεις να βρεις
στη γυάλινη ομορφιά τους
φυλακή η χαρά τους

Κι όλο τρέχω να λύσω
τα λάθη να σβήσω
μπροστά να τραβώ ξεχνώντας να ζω
τους στόχους μου ορίζω
σ’ ερείπια χτίζω
ενώ το νιώθω πως στο ψέμα γλιστρώ
Κι όλο τρέχω να φύγω
το μυαλό να μεθύσω
να μη δει πως η ζωή μου είναι εκεί
που όλα τα’ αρνιέμαι
στα πάντα γεννιέμαι
όταν ψάχνω μια άκρη να βρω
όταν τον ήλιο φοβάμαι
μα σαν τυφλός, νομίζω πως έτσι τη ζωή μου θα ζω

Όλα φεύγουν μα όλα είναι εδώ
να ξυπνήσεις Κορόιδο ο δικός τους σκοπός
τη ζωή να αγαπήσεις σε όλα αυτά που βρίζεις
τον Ρυθμό της να βρεις στον δικό σου παλμό…