Όχι, φταις!!!

Και καλά ρε Μεγάλε ρώτησες κανέναν προτού μας ρίξεις στη θάλασσα; Και δεν λέω καλή είναι (ιδίως όταν συνοδεύεται με ένα καλό φραπέ) αλλά ποιος σου είπε ότι θέλω να μάθω να κολυμπώ; Εγώ ποτέ δεν σου ζήτησα παράδεισο, εσύ με κλείδωσες εκεί μέσα. Κι έρχεσαι τώρα και μου ζητάς τα ρέστα; Κι άσε που μου φόρτωσες και την άλλη! Για να απαλλαγείς από τη δική σου ευθύνη για το σκεύασμα σου τα 'ριξες σε μένα. Και σου λένε μετά για ζευγάρωμα... Τι ζευγάρωμα ρε Τεράστιε; Κάτι σαν τη συμφωνία της Γιάλτας μου φαίνεται. "Να σου δώσω λίγο απ'το μήλο να πάρω εγώ το φίδι; Άλλωστε εσένα που θα σου χρησιμεύσει;". Και τρέχα γύρευε μετά... Και κερατάδες και δερμένοι! Άσε που μ' έδιωξες κι απ'το σπίτι.

Και δεν μου λες ρε Υπέρδιπλε θα το πας μακρυά ακόμη αυτό το στόρυ; Όχι, απλά πες μου άμα είναι εγώ να φεύγω. Γιατί ρε φιλάρα άμα είναι να ξαναγυρίσω μαζί μ' όλους αυτούς και να χτυπάω κάθε βράδυ (κρυφά μήπως και με ακούσεις και φάω καμιά δυσμενή αν και δεν μπορώ να σκεφτώ που. Αλλά εσύ είσαι Αρχηγός! Όλο και κάτι θα σκέφτηκες τόσα χρόνια που βολοδέρνομαι...)το κεφάλι στον τοίχο από τις μαλακίες που θα (συνεχίσω) να ακούω, εγώ θα πάω πάσο. Όχι τίποτα άλλο, αλλά μην τυχόν και βρεθώ με τον Όφι αγκαλιά κανένα πρωί και να μην θυμάμαι πόσα ήπια το προηγούμενο βράδυ...

Αγαπούλα, δεν μου πιάνεις αυτήν την σκληρή ντομάτα που ανέβηκε στο δέντρο;