Κι αν μου κάτσει;;;

Αν μου κάτσει αρχίζω εντατικά μαθήματα κρίκετ (τι αποικία είμαστε άλλωστε;), ξεχνάω όσα έμαθα για τον ήλιο και αρχίζω να ασβεστώνομαι μπας και πάρω λίγο από το πεθαμενί που τους διακατέχει. Ετοιμάζω τρεις... τέσσερεις φίζες χαλλουμιά και μια σακούλλα τραχανά για παν ενδεχόμενο. Ξεχνάω την πίτσα και προσπαθώ να μην μπερδέψω καμιά φορά με την πούτσα και εντέλει μείνω νηστικός και πούστης. Μαζεύω όλα μου τα υπάρχοντα, τα μοιρολογώ και τα βάζω σε μεγάλα κιβώτια ικανά να αντέξουν την λήθη της σκόνης και ει δυνατόν τη σκόνη των ηλίθιων. Πετάω το πορτοφόλι γιατι και να 'χω λεφτά να το γεμίσω ποτέ δεν θα το ρισκάρω και κάνω ένα φρεσκάρισμα στις σημειολογικές μου αξίες. Μένω μαλάκας γιατί ακόμη δεν μπορώ να καταλάβω πως τα δέκα σεντς μπορούν να είναι μεγαλύτερο νόμισμα από τη μία λίρα έτσι το ξεχνάω κι αυτό. Βάζω το σακάκι και βγαίνω έξω να εξαγοράσω ένα όνειρο... Καλή μου τύχη... Και βόλι!